|
|
زندگی نه به عقب برمیگرده نه با فوتوشاپ درست میشه زندگی همین روند تکراریشو ادامه میده تا جایی که خودت قشنگش کنی… گاه یه چیز های ساده سبک زندگیتو میتونه عوض کنه مثلا این تابلو نوشته های جالب که دعاهای وارد شده برای موقعیت های خاص خونه روش تعبیه شده هم زیباست هم کاربردی به جای خیلی از تابلو های بیهوده
این‌روزا اینستا رو که چک میکنی مخصوصا استوری ها رو پر شده از رفاقت گفتن وتگ کردن رفقا شون پسر و دختر هم نداره اینو میدونم برای من زجر آوره نمیدونم چی داشتی که خیلیا رو رفاقتت حساب کردن خیلیا تونخ رفاقتتن شاید مث من اولش تو رفاقت کم براشون نذاشتی و بعدش با رفتنت تو نخشون گذاشتی دیگه حساب از دستم در رفته فقط میدونم از 7.8محرم که هیات رفتم هی یادت کردم هی اشک ریختم هی یادت کردم هی سینه زدم مگه نمیگن رفیق امام حسینیش خوبه. قرار بود باهم بریم هیات خیلی قرارا داشتیم و هیچکدومش با رفتنت عملی نشد این روزا هرکی منو میبینه میگه چقدر لاغر شدی خوبه که لاغر شم اما نه تو 6روز 6کیلو نه با گریه نه با توسر و سینه زدن. امروز چندتا بچه ها دیدنم گفتن لاغر شدی یکیشون گفت دوستشون فوت کردن خیلی جلو خودمو گرفتم گریه نکنم فقط میدونم ازکلاس هیچی نفهمیدم . برای آخرین نفس بخون ترانه ای که باید از تو بگذرم به هربهانه ای عصر، با لبخند تو آغاز می‌شود! به کافه ای میروم، نوشیدنی سفارش میدهم… به یاد اون روز ها که بیشتر دوستم داشتی! عصر پاییزیتون عاشقونه آرزو می کنم توی این پاییز اگه فارغی ، عاشق بشید و اگه عاشقین ، عاشق تر… آرزو می کنم چشاتون از شادی برق بزنه دلتون از خنده ی زیاد درد بگیره و هر صبح از هیجانِ شروعِ یه روزِ جدید، به خودتون بلرزی. آرزو می کنم روزای پاییزیتون پُر از پیاده روی های دو نفره ، پر از حسِ خوبِ با هم بودن باشه و هر شب یکی زیر گوشِتون زمزمه کنه که چقد زیاد دوسِتتون داره… عشقم منو ببخش ازاینکه حرفی نمیزنم نمیخندم حال روحیم داغونه روز به روز بدتر میشیم میدونم نگرانمی اما صدای خردشدن استخونامو نمیشنوی اما من دارم حس میکنم داغون شدنمو صبح جلو آینه وقتی خودمو دیدم شوکه شدم تاحالا اینقدر خودمو شکسته و خسته ندیده بودم با نزدیک شدن به پایان 28سالگی داره چین و چروک به صورتم پا میذاره بی رمقی از چشمام مشخصه تمام سعی و توانم و میذارم برای حفظ ظاهر واین خنده ظاهری وساختگی واین سخت ترین کاره و آخرش زبان بدنم لو میده دلمو. راستشو بخوای دارم کم میارم. اینقدر ازته دل نخندیدم که میترسم این چهره غمگین تا ا بد ردش رو صورتم بمونه این ناراحتیمو همش ربط میدی به اون سفر چهل روزه شاید حق داری اما نمیشه که همه چیو گفت نمیشه گفت من چی کشیدم در نبودت نمیشه گفت چه بلایی سرم اومد در نبودت نمیخوام هر کی من رو دید بگه قیافش به این ماتم زده ها می مونه چیزی که خودم سالها با قیافه غمگین مردم گفتم حالا شدم یه مرده متحرک هیچ حسی تو نگاهم تو صدام و تو حرکاتم نیست لحن کلامم رو که نگو انگار این روزها با همه تو یه جنگ نا برابرم با همه که نه میدونی باکی سرجنگ افتادم من اینجوری نبودم دلم میخواد همه که من و می بینن بدونن که من هم یه روز شاد بودم و از آدم ها ی غمگین خرده میگرفتم حالا حال و روز من و ببین دارم غرق میشم. میدونم دستمو میگیری مث همیشه تکیه گاه دستات میشم و بلند میشم میدونم تاحدودی حدس زدی دردمو وبه روت نمیاری اما قول میدم روبراه شم قول میدم بلند شم این حصار شیشه ای دورمو بشکنم کمی صبور باش |
 |
آخرین نظرات